Op de tweede ochtend van ons avontuur per schip varen we nog steeds, maar we zien nog altijd ijsschotsen rond het schip. De hele nacht is het schip op lage snelheid tussen de ijsschotsen door gekoerst. Bij het ontbijt horen we dat we bijna door het ijs heen zijn. Vervolgens gaat het schip met volle kracht richting het noorden...
Boven de 80° NB
We hebben veel tijd verloren door het ronddobberen tussen het ijs, maar we varen op deze grijze dag door zonder dat we een 'landing' doen. Op het schip worden diverse lezingen gegeven die meestal poolgerelateerd zijn. Verder is er een Lounge Room waar je gratis koffie, thee, e.d. kunt krijgen en onderin het schip is er zelfs een sauna. We vermaken ons dus wel. De volgende dag varen we over de 80° NB en bereiken we het noordelijkste punt van onze reis: 80° 06 339 NB.
We zijn zelfs iets van de digitale kaart afgevaren die op het schip is te zien. Toch wel een bijzonder moment voor ons, want noordelijke dan dit, zo dicht bij de Noordpool, zullen we in ons leven niet meer komen. En kijk maar eens op de wereldbol: bij een vergelijkbare breedtegraad op het zuidelijke halfrond zou je diep, heel diep op Antarctica zitten. Maar meer dan een mededeling is het niet. Aangezien we meer oostelijk komen, dus weg van de warme golfstroom, zien we ook het landschap veranderen en steeds ijziger worden.
De gletsjers die hier in zee uitkomen zijn gigantisch van omvang! Het weer is prachtig en zover we kunnen kijken zien we alleen maar gletsjers. We beseffen ons dat dit een unieke locaties is. Ook de ijsschotsen keren weer terug...
We nemen een kijkje op de brug waar de kapitein en zijn assistenten het schip tussen de ijsschotsen door navigeert.
Pinguins van het noorden: achtste wereldwonder?
Het belooft een fantastische dag te worden. Als eerste staat er voor vandaag een bezoek aan Alkefjellet te wachten. Dit is een bijzondere vogelrots waar maar liefst 120.000 zeekoeten nestelen! Vanaf het schip stappen we in de zodiac en dicht bij de rots wanen we ons getuige van het achtste wereldwonder.
De rotsen zijn bezaaid met vogels. Elke klein randje hebben die beesten opgezocht om te kunnen nestelen.
Lekker met zijn allen dicht op elkaar, het is een amusant gezicht. De zeekoet wordt ook wel de 'pinguin van de noordpool' genoemd. Niet zo verwonderlijk gezien zijn voorkomen...
Het grote verschil met de pinguins van de zuidpool is, naast de afmetingen, dat ze kunnen vliegen!
De 60.000 paartjes maken met zijn allen een hoop kabaal.
'This is a very important message for all passengers!'
Inmiddels raken we gewend aan het omroepsignaal dat klinkt uit de intercom en de mededelingen van onze expeditieleider over het programma die daarop volgen. Dit keer horen we de aankondiging: 'This is a very important message for all passengers!'. We verwachten dat er een serieus probleem met het schip is, maar het blijkt dat er een 'polarbear at eleven o'clock' is! Sommige toeristen kijken op hun horloge, maar wij stormen gelijk naar buiten om op de voorplecht iets naar linksvoor in de ijsmassa te turen. Ik zie niks. Sommige passagiers zien rechts een paar stukjes ijs voor een ijsbeer en knikken enthousiast mee, maar ik kan niets ontdekken in de eindeloze rij ijsschotsen. We besluiten op de brug naar binnen te sneaken (ook omdat het steenkoud is) en vragen de bemanning die wat hebben gespot waar we moeten kijken. Pas minuten later zie ik door mijn verrekijker een ijsbeermoeder en later een ijsbeerjong uit het water een ijsschots opklauteren.
Het is een ontroerend tafereel. Een ijsbeermoeder met haar twee jongen middenin het poollandschap, hun leefgebied, lopen lodderig over het ijs. Ze zijn op een redelijke afstand van het schip, maar als wij hen kunnen zien, moeten zij ons zeker in de gaten hebben.
Eén van de kleine beren gaat op zijn achterpoten staan om die grote rode ijsberg met al die mensen erop eens beter te kunnen bekijken...
Uit alles in hun houding blijkt dat zíj hier de baas zijn en dat ze niet bang zijn. Ze leggen een flinke afstand af door van ijsschots naar ijsschots te zwemmen.
En dat alles prachtig te zien vanaf het schip! Totdat zij weer in het water duiken en uit het zicht verdwijnen.
En als toetje de walrussen!
Nog niet bijgekomen van de geweldige middag met ijsberen staat ons 's avonds nog een toetje te wachten. We gaan aan land op een plek waar veel walrussen zitten. Zoals altijd gaan gewapende bemanningsleden eerst aan wal om het gebied te beveiligen.
Van veraf kunnen we ze al goed ruiken! We kunnen van redelijk dichtbij deze luie beesten bewonderen.
Ze liggen vaak gezellig bij en op elkaar op een kluitje. Ze zijn geweldig groot en zwaar: zelfs een ijsbeer waagt zich er niet aan, vooral door de enorm taaie huid die deze dieren hebben.
Zo log als ze op het land zijn, zo flexibel zijn ze in het water. Een nieuwsgierige walrus komt ons op de weg terug in de zodiac opzoeken en steekt zijn kop boven water.
Terug op het schip spoelen we onze kleding goed af, maar we zullen nog dagenlang de indringende geur van de walrussen ruiken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten