Voorbereidingen op een poolreis

Het reisdoel is dit jaar de Noordpool... Nou ja, niet echt de Noordpool, maar wel het ijs van de Noordpool. Van de geografische Noordpool zullen we nog zo'n 1000 km verwijderd blijven, maar we komen misschien toch tot zo'n 80° Noorderbreedte! Daar ligt Spitsbergen (in het Noors: Svalbard). Hier het actuele plaatje (begin juli 2011) van het witte Noordpoolijs.

We vliegen via Stockholm en Oslo naar Longyearbyen, het 'hoofdstadje' van Spitsbergen. Op de terugweg maken we ook nog een tussenstop in Tromsø.

Hoewel we dus formeel binnen de Europese Unie blijven (Spitsbergen is Noors), is het qua afstand van Nederland vergelijkbaar met die tot India. Niet qua temperatuur trouwens, want het is er koud... Slechts zes weken in het jaar is deze plek enigszins begaanbaar voor trekkings. En dan nóg dienen we de nodige voorzorgsmaatregelen te treffen...

IJsberen
IJsberen vormen het grootste gevaar als je op Spitsbergen een trekking gaat doen. Buiten het plaatsje Longyearbyen is het verplicht om met een geweer op stap te gaan om jezelf te kunnen beschermen tegen hongerige ijsberen. Nadat ik in Nederland een Verklaring van goed gedrag had gekregen van de gemeente (een wonder dat dat zo soepel ging... :-)) kon ik een aanvraag doen voor het huren van een geweer bij de gouverneur van Spitsbergen.

Er zijn niet veel incidenten met ijsberen, maar ze kunnen je op een afstand van zo'n 30 km ruiken. Ook 's nachts moet je dus goed op blijven letten. Het werd ons al snel duidelijk dat een dergelijke onderneming met z'n tweeën een slapeloos avontuur zou worden. We gaan nu met een groepje van de Nederlandse Bergsportvereniging twee trekkings doen. We kunnen dan het wachtlopen 's nachts afwisselen en komen dan ook nog toe aan wat slaap. Tijdens een voorbereidingsweekend hebben we al geoefend met het afsteken van speciale vuurpijlen die een naderende ijsbeer de eerste schrik moet aanjagen. Voor korte uitstapjes vanuit Longyearbyen kunnen we tijdens het tweede deel van onze reis met deze permit een geweer huren en geheel zelfstandig op pad!

Hoe houden we onze voeten droog?
Verder ziet het er naar uit dat we enkele dagen van onze trekkings urenlang door enkeldiep ijswater met slik lopen. Onze bergschoenen zijn niet hoog genoeg om het water buiten de schoenen te houden. De vraag die ons de afgelopen maanden dan ook dagelijks bezig hield was: Hoe houden we onze voeten droog op Spitsbergen? Onze eerste optie was de Berghaus Yeti. Dit zijn gamaschen die over de bergschoenen heen gaan en waterdicht zouden moeten afsluiten. De montage op de schoenen is al een uitdaging op zich. Zie het hilarische filmpje hieronder:

Ze zijn niet eenvoudig te krijgen voor een redelijke prijs, maar het lukte ons uiteindelijk om bij de Bever Outlet (voor Diana) en een leger dump (voor Hassan) twee paar op de kop te tikken. Het aandoen kostte een paar kapotte vingers, maar met een paar krachttermen lukte het uiteindelijk toch vrij aardig. Helaas was de praktijktest in de badkuip een grote teleurstelling! Het water liep vrijwel direct onder de gamaschen door onze schoenen in. Dit gaf ons niet veel vertrouwen om droge voeten te houden, dus gingen we op zoek naar alternatieven. Uiteindelijk kwamen we uit bij de Neos Overshoe, een waterdichte overschoen met profielzool die óver de bergschoenen heen gaat. In Amerika een begrip, maar in Nederland in geen enkele buitensportzaak te vinden. Uiteindelijk lukte het mij om ze bij een orthopedische schoenen specialist in Woerden te bekijken en passen. Het lijkt het ei van Columbus: waterdicht, lichtgewicht, compact en je kunt je bergschoenen aanhouden. De vraag is hoe robuust ze zijn in het ruige terrein van Spitsbergen. Dat gaan we uitvinden!

Daarnaast gaan er nog een paar nep-crocs mee voor de diepe doorwadingen van snelstromende rivieren. We zijn er klaar voor! Vrijdag vliegen we via Stockholm en Oslo naar Longyearbyen, waar we midden in de nacht, maar hopelijk met een middernachtzonnetje, aankomen.